My Name Is Luca

Pierwszy album supergwiazdy 2012 ukazał się niecałe trzy tygodnie po finale DSDS. Dziewiąta edycja tego show była bardzo wyrównana, a Luca Hänni ostatecznie głosowanie wygrał o włos (52,8% do 47,8%). W ramach nagród zgarnął 500.000€, samochód oraz oczywiście kontrakt płytowy. 

Za zawartość debiutanckiego albumu "My Name Is Luca" odpowiada Dieter Bohlen, co stało się już normą w Deutschland sucht den Superstar. Zaledwie trzy razy w historii programu zdarzyło się, że Bohlen nie zajmował się płytą zwycięzcy, jednak były to płyty rockowe. Luca Hänni to postać z zupełnie innej bajki - młody, atrakcyjny dla nastolatek chłopak z wyglądu przypominający nieco zwycięzcę pierwszej edycji DSDS Alexandra Klawsa. Niestety wokalnie znacząco z nim przegrywa i już drugi rok z rzędu można się zastanawiać, jak ktoś z tak słabym głosem może być zwycięzcą konkursu wokalnego. 

Niedostatki głosowe paradoksalnie mają jednak swoją dobrą stronę. Wiadomo było, że Luca nie podoła trudniejszym piosenkom, więc przygotowano dla niego dość zachowawczy zestaw popowych utworów, w niektórych wypadkach z dance'owym zacięciem, które przecież tak cenimy u Dietera Bohlena. Album otwiera przebój "Don't Think About Me", z którym Luca Hanni wygrał DSDS. Jak na ironię, piosenka z którą zostanie na zawsze skojarzony jest jedną ze słabszych na tej płycie. Dyskusyjna przebojowość utworu nie przeszkodziła mu wskoczyć na czołowe miejsca list przebojów w krajach niemieckojęzycznych, jednak późniejszy błyskawiczny spadek dał nieco do myślenia. Doszło wręcz do tego, że "Don't Think About Me" wyrównał pewien niechlubny rekord Niemiec. Otóż spośród wszystkich piosenek, które osiągnęły na lokalnej liście stu najchętniej kupowanych singli pierwsze miejsce, żaden utrzymywał się na niej krócej (zaledwie 8 tygodni). To, że komercyjnie piosenka nie odniosła wielkiego sukcesu na miarę singli innych zwycięzców DSDS nie ma dla nas większego znaczenia, ale trudności Luki z jej zaśpiewaniem nieco już doskwierają. Można odnieść wrażenie, że młody wokalista opanował jeden dźwięk i stara się z jego użyciem zaśpiewać cały utwór. Nie pomaga w tym też dziwaczna konstrukcja zwrotek, które zbytnio kontrastują z refrenem i sprawiają wrażenie jakby pochodziły z innej piosenki.

Pozostałe utwory brzmią na szczęście lepiej. Być może pomogły dodatkowe zajęcia z vocal coachem, z których Luka Hanni korzystał przed sesją nagraniową do albumu. Spośród kompozycji Dietera Bohlena powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na dwie taneczne propozycje - "I Believe" oraz "I Will Die For You". Obie są bardzo bliskie "brzmieniu Bohlena", którego ostatnich latach nie mamy przecież zbyt wiele. Pierwsza z tych piosenek znalazła się w wersji deluxe także jako remiks, jednak jego brzmieniowe podobieństwo do "Don't Think About Me" raczej nie przyciąga. Za to "I Will Die For You"... spokojnie poradziłoby sobie na albumie Modern Talking, gdyby zespół istniał nadal. Ta piosenka ma wszystko to, co kochamy w muzyce Dietera Bohlena: budujące napięcie zwrotki, wpadający w ucho refren i dynamiczne, taneczne brzmienie.

Pozostałe cztery utwory autorstwa Dietera Bohlena to ballady. "Do You Want To Know A Secret" to pozycja klasyczna, brzmieniowo bardzo podobna do piosenek z debiutanckiej Alexandra. "The Two Of Us" jest utworem bardzo oszczędnym instrumentalnie, podstawą jego aranżacji jest gitara. "I'll Be There" to poniekąd nowe wcielenie "If You Just Call Me" Marka Medlocka, choć trzeba przyznać że wszelkie podobieństwa zaczynają i kończą się na głównym motywie refrenu. Czwarta ballada - "The Way You Look Tonight" to ponownie duża inspiracja stylem Alexandra. Żadna z ballad wstydu płycie nie przynosi, ale to właśnie ostatnia z nich ze swoją wspaniałą melodią jest tutaj perełką. Zwolennicy Bohlena w takim właśnie wydaniu powinni być zadowoleni.

Na albumie nie zabrakło oczywiście coverów przebojów, jakie Luca Hänni wykonywał podczas koncertów DSDS. Pojawiły się one z całym dobrodziejstwem z tego płynącym w liczbie pięciu sztuk. Dość dziwacznie wygląda zestawienie na jednej płycie przeróbek Justina Biebera ("Baby") i Kings Of Leon ("Use Somebody"), ale taki był prawdopodobnie wymóg producentów Deutschland sucht den Superstar. Możemy tylko cieszyć się, że jesteśmy w stanie bezproblemowo omijać nielubiane piosenki podczas słuchania płyty. Spośród coverów wyróżniłbym jednak "The A Team" oraz "Allein Allein", które w wykonaniu Luki brzmią całkiem poprawnie.

Recenzję zeszłorocznego albumu zwycięzcy DSDS zakończyłem ironicznymi gratulacjami pod adresem RTL za ufundowanie wysokiej nagrody pieniężnej dla zwycięzcy kolejnej edycji show i wyraziłem nadzieję, że przyciągnie ona do programu wartościowych kandydatów. Plan udał się tylko połowicznie, po części też dlatego że trudno było wyobrazić sobie supergwiazdę słabszą niż Pietro Lombardi. Co ciekawego Luca Hänni wniósł do DSDS? Jest pierwszym zwycięzcą tego programu pochodzącym ze Szwajcarii. I niestety chyba tylko tyle, bo poprawne zaśpiewanie kilku piosenek to za mało, aby na dłużej zaistnieć w świecie muzyki. Nie wydaje mi się też, żebyśmy my - fani Dietera Bohlena - często wracali do płyty "My Name Is Luca". Kilka wartościowych nagrań z "I Will Die For You" na czele trafi zapewne na listy ulubionych piosenek, ale reszta prawdopodobnie zostanie zapomniana jak już niejeden utwór rodem z DSDS.